بررسی اثرات نانوتیوب های کربن (cnts)، اسیدسولفوریک و جیبرلین بر روی جوانه زنی درون شیشه ای بذور دو رقم توت فرنگی پاروس و کاماروزا

توت فرنگی با نام علمی fragaria ananassa duch یکی از میوه های مهم تیره rosaceae می باشد. جوانه زنی بذرهای توت فرنگی غیریکنواخت و بسیار کند، با درصد و سرعت جوانه زنی پایین می باشد. برای یک برنامه اصلاحی این وضعیت به عنوان یک عامل محدودکننده به شمار می رود. برطرف کردن محدودیت های جوانه زنی بذور توت فرنگی، به بهنژادگران کمک می کند که به راحتی ژرم پلاسم های توت فرنگی را مورد ارزیابی قرار دهند. چندین تحقیق در جهت بهبود شاخص های جوانه زنی بذور توت فرنگی با به کار بردن روش های مختلف صورت گرفت. در این مطالعه اثر چندین فاکتور بر روی شاخص های جوانه زنی بذور توت فرنگی که شامل به کار بردن نانوتیوب های کربن ((cnts، اسیدسولفوریک و هورمون جیبرلین (ga3) در محیط های کشت مختلف بوده است است مورد بررسی قرار گرفت. این مطالعه در گروه علوم باغبانی دانشگاه شهید چمران اهواز در دو مرحله اجرا گردید. در مرحله اول ابتدا در یک آزمایش مقدماتی بذور هر دو رقم توت فرنگی پاروس و کاماروزا بدون اعمال هیچگونه تیمار خاصی بر روی بذور، در سه محیط کشت ms، b5 و محیط کاغذ صافی مرطوب کشت شدند و سپس در آزمایشی دیگر بذور هر دو رقم توت فرنگی پاروس و کاماروزا با 4 غلظت متفاوت اسیدسولفوریک (1، 12، 24 و 36 نرمال) خراش دهی شده و بر روی سه نوع محیط کشت ms، b5 و محیط کاغذ صافی مرطوب کشت گردیدند. در مرحله دوم به استناد نتایج به دست آمده از مرحله اول، تاثیر غلظت های متفاوت هورمون جیبرلین (0، 0.1، 0.2، 0.3 و 0.4 میلی گرم در لیتر) و غلظت های مختلف نانوتیوب های کربنی ( 0، 5، 10، 20 و 40 میکروگرم در میلی لیتر) بر روی جوانه زنی بذور دو رقم توت فرنگی پاروس و کاماروزا در دو نوع محیط کشت درون شیشه ای ms و b5 مورد بررسی قرار گرفت. تمامی آزمایش ها بر اساس اصول آماری، به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی در پنج تکرار اجرا گردید. در پایان دوره آزمایش (40 روز) شاخص های جوانه زنی شامل درصد جوانه زنی بذور، سرعت جوانه زنی، زمان رسیدن به 50% جوانه زنی نهایی، میانگین طول ریشه چه و همچنین میانگین طول ساقه چه (دو هفته پس از شروع جوانه زنی) ملاک تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که بذور شاهد (بذرهایی که خراش دهی نشدند) و همچنین بذرهایی که با غلظت های 1، 12 و 24 نرمالیته اسیدسولفوریک خراش دهی شدند، در هر سه محیط ms، b5 و محیط کاغذ صافی مرطوب هیچ گونه نشانه ای از جوانه زنی بروز ندادند. در هرحال بعد از خراش دهی بذور با اسیدسولفوریک 36 نرمال، بیشترین درصد جوانه زنی (58%)، سرعت جوانه زنی (0.87 بذر در روز) و کوتاه ترین زمان برای رسیدن به 50% جوانه زنی نهایی (13.8 روز) با استفاده از غلظت 0.3 میلی گرم در لیتر هورمون جیبرلین (ga3) بر روی محیط b5 به دست آمد. در بررسی تاثیر نانوتیوب های کربنی، نتایج نشان داد که بذور کشت شده بر روی محیط کشت ms و b5 حاوی غلظت های 10، 20 و 40 میکروگرم در میلی لیتر نانوتیوب های کربنی پس از 40 روز نشانه ای از جوانه زنی بروز ندادند، در حالیکه در غلظت 0 و 5 میکروگرم در میلی لیتر نانوتیوب های کربنی بذور جوانه زده و در محیط b5 نسبت به سایر غلظت ها نتایج بهتری داشته است. نانوتیوب های کربنی، در غلظت 5 میکروگرم در میلی لیتر نسبت به شاهد طول ساقه چه را با اختلاف معنی داری بهبود بخشید و به لحاظ طول ریشه چه بین غلظت 0 (شاهد) و 5 میکروگرم در میلی لیتر نانوتیوب های کربنی اختلاف معنی دار نبود.